Zapomniane warzywa korzeniowe podobne trochę do pietruszki, w dodatku kłopotliwe podczas zbioru i obierania z powodu mlecznego soku, który brudzi ręce.
Salsefia (Tragopogon porrifolius) warzywo dwuletnie o jasnym korzeniu. Skorzonera zwana jest czasem czarną salsefią  (Scorzonera hispanica), ma korzeń czarny, ale jego wnętrze jest jasne.
Roślina pochodzi z basenu Morza Śródziemnego, z Hiszpanii. W średniowieczu była uznawana za roślinę leczniczą, a od XVIII wieku za warzywo. Korzeń ma lekko słodki smak, który wzmaga się, gdy wystawiony zostanie na działanie mrozu (następuje przemiana skrobii w cukier). Łatwo ciemnieje, dlatego warto ją skropić cytryną lub octem dla zachowania jasnej barwy. Obecnie jednym z głównych producentów jest Belgia. Są to jarzyny dla smakoszy: jedni je kochają, inni nienawidzą.
Salsefia zawiera dużo potasu, kwasu foliowego, magnezu i fosforu. Polecana jest chorym na jelita i cukrzycę, gdyż zawiera inulinę, która uznawana jest za prebiotyk, a także chorym na nerki i wątrobę. W Niemczech salsefia kosztuje 4 euro/kg.  
Salsefia i skorzonera mają także właściwości przeciwnowotworowe (jelito grube, piersi), są źródłem błonnika pokarmowego, zapobiegają chorobom krążenia, zaparciom, cukrzycy II typu, obniżają poziom lipidów w tym cholesterolu, mają właściwości przeciwutleniające (kwercetyna).

Ekologiczna uprawa

Kiełkowanie nasion salsefii i skorzonery jest krótkie, więc lepiej kupować nasiona co roku lub przechowywać je rok w zamrażarce. Sieje się je wiosną lub wczesnym latem w lekkiej glebie, spulchnionej, bez kamieni, na słonecznym stanowisku, nie po oborniku, lepiej zastosować przefermentowany kompost. Konieczne jest częste podlewanie i spulchnianie gleby. Jeśli pojawi się kwiat, należy go jak najszybciej nisko wyciąć. Zbiór następuje późną jesienią po pierwszych przymrozkach lub wczesną wiosną następnego roku.

Źródło: www.badische-zeitung.de, PasseportSanté.net