Rolnictwo XXI wieku stoi przed wieloma wyzwaniami dotyczącymi w dużej mierze zaspokojeniu wzrastającego zapotrzebowania na żywność oraz zachowaniu jak najdalej idącego poszanowania natury. Rolnicy na całym świecie poszukują więc nowych metod uprawy roli, które stanowiłyby syntezę obu założeń i przyniosłyby szerokie zyski nie tylko ekonomiczne, ale również środowiskowe. W myśl tej idei zrodziła się technologia ridge tillage.
Intensywne przekształcanie naturalnych terenów, nadmierne wykorzystywanie środków ochrony roślin oraz nawozów sztucznych czy szeroka mechanizacja rolnictwa doprowadziły do zahamowania bioróżnorodności ekosystemów i przyczyniły się do postępującej degradacji środowiska. W obecnych czasach walka ze zmianami klimatycznymi i zubożeniem natury jest jednym z nadrzędnych celów państw na całym świecie, które wdrażają coraz to nowsze pomysły i rozwiązania przeciwdziałające rabunkowej gospodarce planety.
Jednym z godnych poszanowania rozwiązań jest wdrażanie zabiegów z obszarów rolnictwa ekologicznego oraz systemów uprawy roli, które pomagają ograniczać wykorzystywanie zasobów środowiska naturalnego, zapewniając jednocześnie zaspokojenie podstawowych potrzeb żywnościowych człowieka. Jedną z takich metod gospodarowania jest właśnie system ridge tillage.
Technologia redlinowego spulchniania gleby (ang. ridge tillage) jest jedną z często wykorzystywanych metod gospodarowania użytkami rolnymi w Ameryce, która w praktyce nie wymaga wykorzystywania pługu. To właśnie wśród amerykańskich farmerów na początku lat 70 XX wieku narodził się pomysł wprowadzenia uproszczonego systemu użytkowania gleby, który jest kultywowany po dziś dzień głównie w kontekście upraw warzywniczych lub plantacji bawełny. Podstawową ideą ridge tillage jest użytkowanie gruntu ornego w taki sposób, aby podczas wykonywania prac polowych, nie spowodować zbyt nadmiernego zagęszczenia układu gleby.
W systemie redlinowego spulchniana gleby pole podzielone jest na strefy zasiewu oraz niewielkie zagłębienia terenu, rozdzielające poszczególne redliny, stworzone przez odpowiednio szeroki rozstaw pługu. Niektóre elementy technologii redlinowej przypominają nieco zabiegi wykonywane w systemie pasowego spulchniania gleby zwany systemem strip till. W obu przypadkach, do corocznego siewu wykorzystuje się zawsze takie same redliny. W systemie ridge tillage są one powierzchnią siewną, rozdzieloną szerokimi pasmami nieużytkowanych zagłębień terenu. Przestrzeń pomiędzy redlinami jest miejscem zarezerwowanym dla pozostałości po przedplonie.
Dodatkowo pasy nieużytkowanej ziemi są torami ruchu pojazdów rolniczych, których przejazd po polu również pozostaje nie bez znaczenia. W systemie technologii redlinowej pojazdy poruszają się bowiem wyłącznie po wytyczonych trasach, z uniknięciem kilkukrotnych przejazdów w tym samym miejscu. Dzięki temu gleba uprawna nie ulega nadmiernemu zagęszczeniu, a tym samym prace polowe nie wpływają w dużej mierze na jej stosunki wodno-powietrzne.
Wytyczenie rzędów przeznaczonych do siewu stwarza możliwość rozwijania się roślin na dobrze nasłonecznionych stanowiskach. Co więcej, na skutek nieznacznych obniżeń terenu pomiędzy strefami zasiewów roślin, podczas ulewnych deszczy nie dochodzi do nadmiernego spływu powierzchniowego. Woda przedostająca się z redlin do zagłębień międzyrzędzi jest w nich magazynowana i może być łatwo pobierana przez dobrze rozwinięty system korzeniowy roślin.
Ogromną zaletą technologii redlinowej jest znaczne ograniczenie stosowania herbicydów, z racji mechanicznego niszczenia chwastów przed wysiewem roślin. Dzięki zastosowaniu maszyny podcinającej powierzchnię gleby przy szczycie redliny agrofagi są w prosty sposób niwelowane i pozostawiane w międzyrzędziach. Taki zabieg stwarza dodatkowe okrycie dla gleby i pomaga w prosty sposób zebrać niechcianą biomasę roślin w jednym miejscu. Innym pozytywnym aspektem omawianego systemu uprawy gleby jest również minimalizowanie pracy ludzkich rąk czy zmniejszenia nakładów finansowych przeznaczanych na paliwo oraz nawozy i środki ochrony roślin.
System ridge tillage jest polecany szczególnie w przypadku gleb piaszczystych, o niższym poziomie wilgotności, na terenach nizinnych lub obszarach o stosunkowo niewielkich pochyleniach. Z racji specyficznego siewu na redlinach, może być on jednak nieco problematyczny w gospodarstwach niewyposażonych w odpowiednio dostosowane maszyny. Stworzenie odstępów między redlinami powoduje konieczność zastosowania odpowiednich rozpiętości urządzeń i wymaga od gospodarza rozważnego prowadzenia maszyn podczas zabiegów polowych. W Polsce system ten jest najczęściej stosowany w przypadku upraw ziemniaków oraz kukurydzy.