Amatorzy nalewek sporządzając popularne receptury alkoholowe, często korzystają z plonów dziko rosnących drzew i krzewów owocowych. Czasem mogą mieć jednak problem, aby zebrać wystarczającą liczbę owoców ze stanowisk naturalnych. To jeden z powodów, dla których warto uprawiać poszczególne gatunki roślin we własnym sadzie lub na działce.

Jest wiele gatunków roślin z owoców, z których sporządza się nalewki alkoholowe, jednak dziko rosnące drzewa oraz krzewy porastające lasy i polany zajmują istotną pozycję u entuzjastów. Dereniówka, nalewka z owoców dzikiej róży lub pigwy to podstawa i bez nich trudno wyobrazić sobie to coraz popularniejsze hobby. Warto więc w miarę możliwości posiadać w ogrodzie rośliny dające wymienione owoce. Poniżej przedstawiono pokrótce sposób uprawy roślin wykorzystywanych „na nalewki”:

Dereń jadalny
Wymagania: To mało wymagający gatunek. Może rosnąć na stanowisku słonecznym lub półcienistym. Lubi gleby przepuszczalne, umiarkowanie suche.
Uprawa: Można sadzić go pojedynczo oraz w grupach w terminie wiosennym lub jesiennym. Nie potrzebuje wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Młode okazy w czasie suszy warto podlewać. Co kilka lat zaleca się przeprowadzić zabieg wapnowania gleby w pobliżu rosnących krzewów.
Cięcie: Dereń z powodzeniem można ciąć na żywopłoty (wtedy sadzi się je w odległości 1m). Co 2 lata warto przeprowadzać cięcie prześwietlające.

Dzika róża
Wymagania: To mało wymagający, odporny na choroby gatunek. Dobrze rośnie na stanowisku słonecznym lub lekko zacienionym. Można go uprawiać na glebach ubogich – ważne, aby podłoże było zasobne w wapń.
Uprawa: Roślinę sadzi się wiosną lub jesienią pojedynczo lub grupowo – na rabaty, w pobliżu drzew lub na nieformowane żywopłoty. Na zimę krzewy należy kopczykować. Dziką różę można uprawiać także w dużych pojemnikach.
Cięcie: Należy regularnie – co roku - usuwać stare pędy tuż przy ziemi. To zapobiega dziczeniu krzewu.

Bez czarny
Wymagania: To kolejny wytrzymały gatunek krzewu. Najlepiej rośnie (i owocuje) na stanowiskach słonecznych, osłoniętych od wiatru. Preferuje gleby świeże o średniej zawartości składników pokarmowych.
Uprawa: Sadzonki wysadza się jesienią lub wiosną najlepiej w drucianych koszach (aby chronić korzenie przed gryzoniami). Bez czarny można prowadzić w formie piennej lub krzewiastej. W pierwszym wypadku w początkowych latach uprawy wymaga podpierania palikami.
Cięcie: Krzew należy regularnie przycinać. Podczas cięcia zimowego należy pozostawić na roślinie ok.15-20 pędów jednorocznych. Powinno się usuwać pędy słabe i porażone przez patogeny. Ponadto usuwa się gałęzie znajdujące tuż przy ziemi, aby nie dopuścić do tworzenia nowych odrostów i dziczenia bzu.

Rokitnik pospolity
Wymagania: Roślina ma małe wymagania. Lubi stanowiska słoneczne i ubogie w składniki pokarmowe, piaszczyste lub żwirowane gleby. Znosi zanieczyszczenia powietrza.
Uprawa: Rokitnik sadzi się jesienią lub wiosną – należy posadzić o obok siebie gatunki żeńskie i męskie, aby owocowały. Gatunek jest kwasolubny – w jego przypadku nie zachodzi konieczność wapnowania gleby.
Cięcie: Zwykle nie jest wymagane. Krzew uprawia się jako roślinę pionierską – może rosnąć w „dzikiej” formie.

Pigwa pospolita
Wymagania: Roślina lubi słoneczne stanowiska osłonięte od wiatru i lekkie, próchnicze podłoża o lekko kwaśnym odczynie. Podłoże powinno być stosunkowo wilgotne, gdyż gatunek ten wykształca słaby system korzeniowy.
Uprawa: Pigwa nie jest gatunkiem „dzikim”, lecz uprawia się ją często w ogrodach jako gatunek dekoracyjny. W czasie suszy należy zadbać o regularne podlewanie.
Cięcie: Pigwę można prowadzić w formie piennej. Roślinę po posadzeniu przycina się – należy skrócić o 1/3 trzy lub cztery pędy boczne. Regularnie należy wykonywać cięcie prześwietlające, usuwając zbyt gęsto rozmieszczone lub słabe pędy. Co 5 lat zaleca się odmłodzić roślinę, usuwając pędy stare i zdrewniałe.

M.M.