Odżywianie jest podstawową czynnością życiową wszystkich organizmów żywych. Oprócz oczywistych czynników wpływających na zapotrzebowanie pokarmowe zwierząt (rasa, płeć, wiek, pora roku, system utrzymania) istnieją też bardziej złożone (kierunek produkcji, ciąża lub laktacja). Nieodpowiednio dobrana dieta wpływa negatywnie nie tylko na wydajność produkcyjną zwierzęcia, ale i na jego zdrowie.

Głównym zadaniem żywienia jest dostarczenie energii zwierzętom w postaci węglowodanów, białek i tłuszczów. Jednocześnie, energia powinna być czerpana z węglowodanów i tłuszczy, bo wykorzystywanie białka do tworzenia energii może świadczyć o brakach w dawce pokarmowej.

Odgałęzieniem żywienia zwierząt, zajmującym się poznaniem pasz (ich składu chemicznego, przyswajalności i wartości) jest paszoznawstwo. Pasze dzielimy na te pochodzenia zwierzęcego, roślinnego, a także produkty syntetyczne i minerały.

W obrębie pasz roślinnych objętościowych (soczystych, czyli o dużej zawartości wody) znajdują się kiszonki, zielonki, produkty okopowe i produkty uboczne przemysłu rolnego. Do suchych zaś należą: susze, siano oraz słoma i plewy. Do pasz treściwych należą za to ziarna zbóż, otręby, śruty i nasiona roślin strączkowych.

Pasze roślinne zapewniają białko, węglowodany oraz witaminy i minerały.

Pasze pochodzenia zwierzęcego to mączki (mięsno-kostne, rybne), mleko, serwatka oraz maślanka. Głównym składnikiem pasz tego pochodzenia jest białko. Dla uzupełnienia diety dodaje się mieszanki przemysłowe: pełnoporcjowe, uzupełniające lub koncentraty białkowe i tłuszczowe. Czasem stosuje się także dodatki mineralne i witaminowe.

Przy bilansowaniu diety należy trzymać się kilku zasad. Pierwsza z nich to zweryfkowanie zapotrzebowania zwierzęcia na składniki pokarmowe (energia, białko i składniki mineralne), druga dotyczy wyboru paszy, a trzecia to ułożenie dawki pokarmowej, to znaczy zaplanowanie diety w oparciu o parametry paszy.

Istotną wartością, która określa wartość pokarmową paszy jest jej strawność. Jest to iloraz ilości składnika strawionego i ilości składnika pobranego w paszy. Dla miarodajnej oceny wchłoniętych pierwiastków oblicza się ich bilanse w diecie zwierzęcia. W ten sposób oblicza się bilans azotu i węgla. Zasada obliczeń jest prosta – od ilości pobranego pierwiastka odejmuje się zawartość pierwiastka w produktach i wydalinach. Różnicę stanowi retencja azotu lub węgla w organizmie. Wartość większa od zera (w przypadku azotu) oznacza przyrost tkanki mięśniowej.

W związku z różnymi wymaganiami bytowymi konkretnych osobników należy dostosować odpowiednio rację żywieniową do ich potrzeb. Szczególnie ważne jest to dla dużych gospodarstw, gdzie stawia się przede wszystkim na maksymalną wydajność produkcyjną, ściśle powiązaną z dokładnie monitorowanym żywieniem dostosowanym do zwierzęcia.