Ekologia coraz mocniej wkracza we wszystkie sfery naszej egzystencji, ponadto wśród ludzi bardziej powszechne staje się życie według zasad zgodnych z naturą. Niemalże na porządku dziennym są uprawy ekologiczne, jak grzyby po deszczu powstają wciąż nowe ekogospodarstwa. Dominuje w nich hodowla bydła i drobiu, zwierząt egzotycznych oraz gatunków dzikich (np. hodowla danieli i jeleni europejskich, strusi i emu australijskich), ryb (popularne są np. małe hodowle ryb słodkowodnych w gospodarstwach agroturystycznych dla wędkarzy) itp. Skoncentrujmy się jednak na zasadach jakie obowiązują przy chowie bydła.
Przede wszystkim, wielkość stada powinna być dostosowana do możliwości danego gospodarstwa. Bydło powinno w całości pochodzić jedynie z tego gospodarstwa, co zapobiega np. roznoszeniu chorób. Jeśli musimy powiększyć stado lub dokonać jego remontu przez dolew nowych genów, wtedy zakupujemy nowe osobniki z innych gospodarstw ekologicznych. Możliwość nabycia bydła z innych hodowli jest dopuszczalna, ale dopiero po spełnieniu określonych warunków.
Pożywienie dla bydła ekologicznego musi pochodzić z ekogospodarstwa, wszelkie pasze mają być dopasowane do rasy i być najwyższej jakości, co znaczy że nie mogą być np. nadpsute czy zatęchłe. Dozwolone jest stosowanie składników mineralnych, mikroelementów oraz witamin, lecz jedynie tych, które wskazane są w załączniku nr 6 rozporządzenia Rady EWG nr 2092/91.
Leczenie zwierząt opiera się w szczególności na profilaktyce. W przypadku wystąpienia choroby można stosować wyciągi z roślin lub leki homeopatyczne, natomiast zabrania się używania hormonów, antybiotyków. Oczywiście w sytuacji konieczności ratowania życia zwierząt dozwolona jest kuracja powszechnie dostępnymi lekami, jednakże stosowana wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarza weterynarii.
Rozród bydła musi odbywać się wyłącznie w sposób naturalnie. Jedyną akceptowalną opcją raczej nieekologiczną i nienaturalną jest stosowanie sztucznego unasiennienia, jednak w sytuacjach wyłącznie tego wymagających.
Chów bydła ekologicznego wymaga trzymania zwierząt w stadach, w sposób zgodny z tendencjami konkretnego gatunku. Co do zasady – zwierzęta nie mogą być krępowane czy tez wiązane. Prawo zezwala na to tylko w określonych przypadkach (oczywiście z wyznaczonym określonym minimalnym czasem, w jakim bydło ma być w ruchu).  Obora dla hodowli bydlęcej musi mieć konkretne i spełniające normy wymiary, nadto zwierzyna powinna mieć zapewnioną odpowiednią wyściółkę. Pamiętać należy także o odpowiednim poziomie wilgotności, temperaturze, czy maksymalnym stężeniu szkodliwych gazów.
Chów bydła w ekogospodarstwach sprowadza się przede wszystkim do racjonalnego prowadzenia hodowli. Należy jednak zapewnić zwierzętom jak najbardziej sprzyjające warunki bytu, które jednocześnie mają być jak najbardziej zbliżone do naturalnych.