Artykuły
Pigwowce to jedne z najbardziej niedocenianych krzewów owocowych i ozdobnych w polskich ogrodach. Sprawdź, co powinieneś wiedzieć o jego uprawie, pielęgnacji i wymaganiach.
Pigwowce, bardzo często mylone z pigwą to niezwykle interesujące rośliny ozdobne i owocowe, które w piękny sposób komponują się z typowymi roślinami ogrodowymi. Te cierniste krzewy z rodziny różowatych reprezentowane są przez zaledwie cztery gatunki, które pochodzą ze wschodniej Azji. Pigwowce zostały introdukowane w Europie, a najczęściej spotkanymi okazami w polskich ogrodach są osobniki gatunku pigwowca okazałego, japońskiego oraz pośredniego (stanowiącego krzyżówkę dwóch poprzednich gatunków).
Wszystkie spotykane odmiany pigwowców w Polsce mają postać niewysokiego krzewu, dorastającego w porywach do 3 metrów. Ich pędy bywają cierniste lub nagie, z niewielkim owłosieniem. Pigwowce wydają jajowate lub kuliste owoce o twardym i silnie pachnącym miąższu. Ich skórka posiada barwę zieloną lub żółtą.
Okres kwitnienia pigwowców przypada na kwiecień oraz maj. Wtenczas, na krzewach pojawiają się okazałe kwiaty w kolorach od ciemnoczerwonego do pomarańczowego, a nawet białego, w przypadku niektórych odmian. Kwiaty pigwowca przyciągają wiele zapylaczy. Ich zapach nie jest jednak wyczuwalny, u niektórych odmian może być jednak delikatny, aczkolwiek przyjemny.
Owocują jesienią, w zależności od odmiany na przestrzeni września-października. Owoce pigwowca są bogate w związki fenolowe, które charakteryzują się działaniem przeciwbakteryjnym, co w okresie zimowego spadku odporności jest niezwykle pożądane. Co więcej, pigwowce zawierają ogromne ilości witaminy C, a także stanowią dobre źródło błonnika pokarmowego. Owoce pigwowca odznaczają się również wysoką zawartością potasu, żelaza oraz miedzi.
Warto pamiętać, że owoce pigwowca nie nadają się do spożycia na surowo. Najlepszym sposobem wykorzystania tych zdrowych darów natury jest przygotowanie z nich dżemu, nalewki lub syropu. Nasiona pigwowca wykorzystywane są również do produkcji oleju, który zawiera dużą ilość kwasu linolowego, poprawiającego kondycję skóry.
Pigwowce są roślinami o małych wymaganiach i wysokiej mrozoodporności. Większość odmian czuje się najlepiej na stanowiskach o dobrym nasłonecznieniu. W zacienionych miejscach również będą dawać sobie radę, jednak ich zawiązywanie kwiatów i owocowanie może być stosunkowo słabsze. Najlepszy rozwój pigwowców obserwuje się na glebach przepuszczalnych, żyznych i świeżych, jednak gleby słabsze lub umiarkowanie żyzne będą również dopuszczalnym wyborem. Odczyn podłoża pod uprawę pigwowców powinien wahać się w granicach pH od 5,6 do 7 (odczyn od lekko kwaśnego do obojętnego). Podczas wybierania stanowiska dla pigwowca należy kategorycznie unikać gleb o odczynie zasadowym. Eksperci zaznaczają, że zasadowa gleba bardzo często osłabia rośliny i powoduje u nich wzrost podatności na różne choroby.
Rośliny te nie mają zbyt dużych wymagań pokarmowych, a ich nawożenie możemy przeprowadzać raz do roku na wiosnę. Podczas tego zabiegu sięgajmy po nawozy organiczne np. kompost lub biohumus. Co dwa lata możemy wykonać również zabieg uzupełniania azotu w glebie, co wpłynie korzystnie na rozwój rośliny.
Pigwowce są krzewami o dobrej zdolności regeneracyjnej, dlatego możemy je przycinać po zbiorze owoców w lutym lub marcu oraz we wrześniu. Warto pamiętać jednak, że najbardziej okazałe kwiaty pigwowca rozwijają się na pędach kilkuletnich. W przypadku nadmiernego rozrastania się krzewu na boki z uwagi na wykształcane liczne odrosty korzeniowe możemy przeprowadzić również skrócenie o połowę jednorocznych przyrostów po porze jego kwitnienia. W przypadku utrzymywania pigwowców na żywopłoty, cięcie można przeprowadzać w zasadzie przez cały sezon wegetacyjny.
Pigwowce odznaczają się również wysoką odpornością na rozmaite szkodniki. Oprócz podstawowych agrofagów, które pojawiają się na wielu roślinach ogrodowych (np. mączniaki lub przędziorki) pigwowiec może być ewentualnie narażony na patogeny parcha. Pigwowiec nie wymaga jednak wykonywania zabiegu opryskiwania lub stosowania innych preparatów zapobiegających rozwojowi szkodników.