‘Waleria’ została wyhodowana w Warszawie w SGGW. Powstała przez wolne zapylenie odmiany 'Primula'.

Jej wzrost jest umiarkowanie silny, dlatego można ją szczepić na podkładkach karłowych oraz półkarłowych. Dobrą podkładką dla tej odmiany jest zarówno 'M.9', jak i 'M.26'. Drzewa tej odmiany tworzą średnio zagęszczoną, rozłożystą koronę z wiotkimi pędami, co czyni je łatwymi do formowania. Ze względu na dużą ilość cienkich pędów drzewa mają lekko płaczący pokrój (uginają się pod ciężarem owoców).Drzewa dobrze znoszą cięcia prześwietlające. ‘Waleria’ ma owoce średniej wielkości, kulisto-stożkowate. Barwa zasadnicza jest zielonkawożółta, natomiast  rumieniec jest  czerwony z niebieskim nalotem i pokrywa prawie całą powierzchnię owocu . Miąższ jest zwarty, średnio soczysty, zielonkawobiały o słodkim smaku.
 
‘Waleria’ może być zapylana przez odmianę 'Sawa'.
 
Jest odmianą późnoletnią. Owocuje na krótkopędach i długopędach, co sprawia, że po posadzeniu bardzo wcześnie rozpoczyna owocowanie. Ponieważ owoce są średniej wielkości lub drobne (w latach obfitego owocowania), zaleca się przerzedzanie zawiązków owocowych.

Owoce ‘Walerii’ zaczynają dojrzewać pod koniec sierpnia. Ze względu na nierównomierne dojrzewanie wymagany jest co najmniej dwukrotny zbiór.
 
Jabłka w chłodni powinny być przechowywane nie dłużej niż 3–4 tygodnie. Po tym okresie stają się zbyt słodkie.
 
‘Waleria’ jest odporna na parcha jabłoni (gen Vf), mało podatna na mączniaka jabłoni (spośród odmian polskiej hodowli, jest najmniej podatna) oraz średnio podatna na choroby kory i drewna.
 
Jej słodkie, prawie całkowicie wybarwione owoce, są szczególnie chętnie spożywane przez dzieci. Odmiana bardzo plenna - owocująca corocznie. Nie sprawia problemów w uprawie amatorskiej, polecana do produkcji towarowej owoców metodami integrowanymi, a zwłaszcza ekologicznymi. Przydatność ‘Walerii’ do uprawy w sadach ekologicznych jest doceniana m.in. we Włoszech i w Szwecji.


Źródło: Hawliczek A. i in. (2007), Wykorzystanie markerów SSR do molekularnej charakterystyki zasobów genowych jabłoni, Roczniki Akademii Rolniczej w Poznaniu
Kupczak K. (2011), Kumulacja w Wilanowie – czyli..., Informator sadowniczy
Opracowanie: Magdalena Wszołek